Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Τα 3Π του Σύγχρονου Μάνατζμεντ στον Δευτερογενή Τομέα


Ο σύγχρονος μάνατζερ έχει να αντιμετωπίσει αναρίθμητο αριθμό προκλήσεων στην σημερινή επιχείρηση καθώς οι απαιτήσεις αυξάνουν συνεχώς σε ένα παγκοσμιοποιημένο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Κατά την άποψή μου λοιπόν, υπάρχουν 3 βασικοί πυλώνες που κάθε διευθυντής του δευτερογενή τομέα πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του και να υπολογίζει, τόσο στον λειτουργικό προγραμματισμό της ημέρας, όσο και στον επιχειρησιακό σχεδιασμό του μήνα. Αυτές τις τρεις έννοιες, θα τις ονομάσω τα 3Π καθώς αποτελούν για εμένα τις βασικότερες έννοιες στην διοίκηση ενός εργοστασίου ή ακόμη και μιας ολόκληρης βιομηχανίας.


Η Παραγωγή είναι αυτή που κάνει μια βιομηχανία αυτό που είναι, δηλαδή της δίνει την ταυτότητα της μέσα στον συγκεκριμένο κλάδο και στον επιχειρηματικό χώρο που κινείται γενικότερα. Μέσα στην έννοια της Παραγωγής, εντάσσω τα προϊόντα, τα παραγωγικά μέσα (μηχανήματα), τις εγκαταστάσεις και το σημαντικότερο κεφάλαιο της επιχείρησης που είναι οι άνθρωποι. Τα παραγόμενα προϊόντα είναι αυτά που την τοποθετούν σε κάποιον κλάδο , ενώ τα παραγωγικά μέσα της δίνουν τον τρόπο για να τα παράξει. Αυτά τα δύο σε συνδυασμό είναι κι αυτά που συνήθως δίνουν το λεγόμενο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό αν κάποιος σκεφτεί ένα καινοτόμο προϊόν με μεγάλη ζήτηση και σύγχρονα παραγωγικά μέσα με δυνατότητες μεγάλης παραγωγικότητας. Οι εγκαταστάσεις είναι ο γεωγραφικός χώρος που ανήκει στην επιχείρηση όπου γίνεται η παραγωγή και πιθανότατα η αποθήκευση των προϊόντων. Όλα αυτά όμως δεν έχουν καμιά αξία δίχως τον εξειδικευμένο ανθρώπινο παράγοντα που τους δίνει πνοή. Αφού οριστεί η παραγωγική διαδικασία, οι άνθρωποι πρέπει να συντονιστούν και με βάση την τεχνογνωσία που διαθέτουν να προσδώσουν την λεγόμενη υπεραξία στην πρώτη ύλη για να παραχθεί το τελικό προϊόν. Έτσι, ο σύγχρονος μάνατζερ πρέπει να εκμεταλλευτεί τα παραγωγικά του μέσα, ώστε να έχει τη μέγιστη παραγωγικότητα με τις ελάχιστες φύρες προϊόντος ή πρώτων υλών και τους ελάχιστους νεκρούς χρόνους μηχανής ή χαμένων ανθρωποωρών.

Η Ποιότητα είναι αυτή που έρχεται να συμπληρώσει την Παραγωγή και να κάνει τον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης πιο αποτελεσματικό και αποδοτικό σε κάθε τομέα. Η αρχή της Ποιότητας είναι ολόκληρη φιλοσοφία που πρέπει να γίνει αποδεκτή από του ανθρώπους της επιχείρησης όλων των κλιμακίων, από την διοίκηση μέχρι τον απλό εργαζόμενο. Η Ποιότητα είναι αυτή που προλαμβάνει, αξιολογεί, διορθώνει τις διαδικασίες και τα προϊόντα που τυγχάνουν να αποκλίνουν από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για να δώσω ένα απλό παράδειγμα είναι πολύ διαφορετικό και μικρότερο το κόστος για μια βιομηχανία μίας εσωτερικής αστοχίας, δηλαδή εάν ένα ελαττωματικό προϊόν γίνει αντιληπτό μέσα στο εργοστάσιο, και πολύ μεγαλύτερο το κόστος μιας εξωτερικής αστοχίας, δηλαδή εάν ένα ελαττωματικό προϊόν φτάσει στον πελάτη. Επίσης, κατά τη γνώμη μου είναι τόσο σημαντική η έννοια της Ποιότητας στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον που μπορεί ακόμη και να δώσει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε μια επιχείρηση. 

Το Περιβάλλον αν και τελευταίο πρέπει να υπάρχει πάντα μέσα στο μυαλό ενός σύγχρονου μάνατζερ. Όπως η Παραγωγή και η Ποιότητα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι μιας επιχείρησης, έτσι ακριβώς και το Περιβάλλον. Το Περιβάλλον πρέπει να προστατεύεται με όλες τις απαραίτητες διαδικασίες και για αυτό το λόγο υπάρχουν τα αντίστοιχα Συστήματα Περιβαλλοντικής Διαχείρισης. Επίσης, αυτές οι διαδικασίες αντί να αποτελούν κόστος για μια βιομηχανία μπορούν πολύ εύκολα να μετατραπούν σε κέρδος για την επιχείρηση. Για παράδειγμα, η διαχείριση των απορριμάτων μπορεί να γίνει με τρόπο που να αποδώσει κέρδος π.χ. ανακύκλωση, καθώς επίσης ενεργοβόρες διεργασίες να μετατραπούν σε οικονομικές π.χ. συμπαραγωγή ενέργειας. Από κάθε άποψη, ο σύγχρονος μάνατζερ πρέπει να αναλογιστεί ότι ο σεβασμός στο Περιβάλλον, ενισχύει το κύρος της επιχείρησης, βελτιώνει την Ποιότητα και μειώνει το κόστος της Παραγωγής.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Εκδήλωση με τίτλο: «Αειφόρος Διαχείριση Βιομηχανικών Αποβλήτων» στη Θεσσαλονίκη


 Ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) οργανώνει εκδήλωση με τίτλο «Αειφόρος Διαχείριση Βιομηχανικών Αποβλήτων», η οποία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 17.30, στο ξενοδοχείο ΤΗΕ ΜΕΤ, στη Θεσσαλονίκη.
alt 
Σκοπός της εκδήλωσης είναι η αποτύπωση των προβλημάτων και προοπτικών στη διαχείριση βιομηχανικών αποβλήτων και η ενημέρωση του επιχειρηματικού κόσμου για την επικείμενη τροποποίηση του περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων.

Την εκδήλωση θα χαιρετίσουν ο Πρόεδρος του ΣΒΒΕ κ. Νικόλαος Πέντζος και ο Β' Αντιπρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης κ. Χαρίλαος Αλεξόπουλος και έχει προσκληθεί ο Αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και κλιματικής αλλαγής, κ. Σταύρος Καλαφάτης.
Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει με την κύρια ομιλία του Αντιπεριφερειάρχη Ανάπτυξης, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας κ. Ευθύμιου Φωτόπουλου, ο οποίος θα αναφερθεί στις αλλαγές που προωθούνται στον Περιφερειακό Σχεδιασμό Διαχείρισης Απορριμμάτων.
Στην επόμενη ενότητα με τίτλο «Προβλήματα και προοπτικές της Μονάδας Κατεργασίας Αποβλήτων (M.K.A.) της ΒΙΠΕΘ Θεσσαλονίκης» ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΥΑΘ κ. Νίκος Παπαδάκης και ο Γενικός Διευθυντής της ΕΤΒΑ-ΒΙΠΕ κ. Φίλιππος Κονταξής, θα παρουσιάσουν την κατάσταση λειτουργίας και τον τρόπο διαχείρισης της Μ.Κ.Α καθώς επίσης και τις μελλοντικές προοπτικές και αναμενόμενες εξελίξεις.
Θα ακολουθήσει η ενότητα των καλών πρακτικών στη διαχείριση των βιομηχανικών αποβλήτων, από εκπροσώπους των επιχειρήσεων ΑΕΙΦΟΡΟΣ Α.Ε. και BASF Hellas Α.Ε. καθώς και παρουσίαση θεμάτων υγείας και ασφάλειας στη διαχείριση βιομηχανικών αποβλήτων από εκπρόσωπο της εταιρίας Sigma Consultants A.E. Η ενότητα θα κλείσει με την παρουσίαση του νέου κρατικού φορέα περιβαλλοντικής πιστοποίησης από εκπρόσωπο της ΕΒΕΤΑΜ Α.Ε..

Η εκδήλωση είναι ανοιχτή σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Για δηλώσεις συμμετοχής μπορείτε να επικοινωνείτε με τις υπηρεσίες του ΣΒΒΕ (Τηλ. 2310 539817 ext. 207, Fax 2310 541491, Email: m.nagy@sbbe.gr).

Πηγή: http://www.epixeiro.gr

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Ελληνική Οικονομία ώρα μηδέν


Στο παρακάτω άρθρο παραθέτω κάποιες απλές σκέψεις μου για την σημερινή και την μελλοντική κατάσταση της οικονομίας της Ελλάδας. Ας ξεκινήσουμε εξετάζοντας τις πηγές όλων των κακών : το ετήσιο έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος.

Η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ έγινε το 2001 μετά την επιτυχή πορεία σύγκλισης των δημοσιονομικών μεγεθών και την ικανοποίηση κατά τη διάρκεια του 2000 των (τεσσάρων από τα πέντε) κριτηρίων της συνθήκης του Μάαστριχτ :
1.πληθωρισμός
2.έλλειμμα γενικής κυβέρνησης
3.δημόσιο χρέος
4.μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών
5.μακροπρόθεσμο επιτόκιο δανεισμού

Η Ελλάδα από το 2001 έως και το 2005 παραβιάζει το κριτήριο για έλλειμμα κάτω από 3% του Συμφώνου Σταθερότητας (το οποίο έχει σκοπό να διασφαλίζει ότι τα κράτη μετά την ένταξη στην ευρωζώνη και την ικανοποίηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ, συνεχίζουν να τα τηρούν). Από τα τέλη του 2009 και αρχές 2010, εξαιτίας συνδυασμού διεθνών (οικονομική κρίση) και τοπικών (ανεξέλεγκτες δαπάνες μέχρι τις εκλογές του 2009) παραγόντων η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, καθώς έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ετήσιο έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού και το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έτος

2000

2001

2002

2003

2004

2005

2006

2007

2008

2009

Έλλειμμα(%ΑΕΠ)

4.1

6.1

5.2

5.6

7.5

5.2

2.9

3.7

7.7

12.7

Χρέος(%ΑΕΠ)

114.0

114.4

110.7

97.9

98.6

100.0

97.1

95.6

99.2

113.4



Ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας γύρισε σε αρνητικό πρόσημο το 2009 για πρώτη φορά από το 1993. Μια ένδειξη της τάσης υπερχρέωσης τα περασμένα χρόνια είναι το γεγονός ότι η αναλογία ιδιωτικών δανείων προς καταθέσεις ξεπέρασε τις 100 μονάδες (αναλογία δηλαδή μεγαλύτερη του 1 προς 1) κατά την διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του έτους 2007. Σήμερα έχει ξεπεράσει τις 900 μονάδες και βαίνει ανοδική. Αυτό προέρχεται κυρίως από το κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί στην οικονομία της χώρας και γίνεται αντικείμενο εκμετάλευσης εξωτερικών παραγόντων.

Μέχρι το τέλος του 2009, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού της διεθνούς οικονομικής κρίσης και εσωτερικών παραγόντων (ανεξέλεγκτης σπατάλης μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009), η ελληνική οικονομία αντιμετώπισε την πιο σοβαρή της κρίση από το 1993, με το υψηλότερο δημόσιο έλλειμμα (αν και κοντά σε αυτό της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου) καθώς και το δεύτερο υψηλότερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ. Το δημόσιο έλλειμμα του 2009 έφτασε στο 13.6% του ΑΕΠ. Αυτό, και τα αυξανόμενα επίπεδα χρέους (στο 113% του ΑΕΠ το 2009) οδήγησαν σε υψηλό κόστος δανεισμού το οποίο είναι συνεχώς αυξανόμενο.

Τον Απρίλιο του 2010 υπογράφηκε Μνημόνιο με το ΔΝΤ την ΕΕ και την ΕΚΤ ώστε να καλυφθεί η δανειακή ανάγκη της χώρας. Αυτά όσον αφόρα την ιστορία και τι έγινε.

Τώρα ας δούμε πώς προκύπτει το ΑΕΠ της Ελλάδας που έχει την πιο άμεση σχέση με το δημόσιο έλλειμμα. Οι κύριοι μεγάλοι κλάδοι της Ελληνικής οικονομίας είναι :
•ο τουρισμός
•η ναυτιλία
•η βιομηχανική παραγωγή τροφίμων
•η επεξεργασία καπνού
•η υφαντουργία
•τα χημικά
•η μεταλλευτική
•οι μονάδες διύλισης πετρελαίου

Με σημαντικότερους τους δύο πρώτους από αυτούς τους κλάδους λοιπόν προκύπτει και το ΑΕΠ της Ελλάδας. Όμως λόγω :
•της σκληρής δημοσιονομικής πολίτικης που εφαρμόζεται στην χώρα
•της μειωμένης ανταγωνιστικότητας στο εξωτερικό
•της συνεχούς μείωσης αγοραστικής δύναμης των εγχώριων καταναλωτών
οι περισσότερες επιχείρησεις από αυτούς τους κλάδους επιλέγουν είτε να μετεγκατασταθούν, είτε να πάψουν την λειτουργία τους. Ως αποτέλεσμα έχουμε την μείωση του ΑΕΠ της χώρας και την ραγδαία αύξηση του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους. Έτσι έχουμε και μια ακόμα σειρά παραπλεύρων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία αυτή τη στιγμή, όπως η αύξηση των επιπέδων της ανεργίας.

Δυστυχώς το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα υποφέρει από υψηλά επίπεδα πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς σε συνδυασμό με χαμηλή ανταγωνιστικότητα συγκριτικά με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Αυτό συνεπάγεται μια αναξιόπιστη εικόνα της χώρας προς τα έξω με αποτέλεσμα τα συνεχώς αυξανόμενα επιτόκια δανεισμού της κι έτσι κανείς δεν είναι σε θέση να κάνει προβλέψεις για το μέλλον αυτής της οικονομίας.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Μειώθηκε κατά 9,2% η βιομηχανική παραγωγή

Ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής σε ετήσια βάση το Φεβρουάριο παρουσίασε μείωση 9,2%, έναντι μείωσης 5,9% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2009 προς το 2008.

Ο μέσος Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής της περιόδου Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2010, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2009, παρουσίασε μείωση κατά 6,3%, έναντι μείωσης 9,8% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2009 προς το 2008.

Σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ., η μείωση του Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής κατά 9,2% το Φεβρουάριο, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Φεβρουαρίου 2009, οφείλεται στις παρακάτω μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας, δηλαδή:

α. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ορυχείων – Λατομείων κατά 16,5%.

β. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Μεταποιητικών Βιομηχανιών κατά 7,6%.

γ. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ηλεκτρισμού κατά 13,3%.

δ. Στη μείωση του Δείκτη Παροχής Νερού κατά 1,1%.

Η μείωση του Γενικού Δείκτη Βιομηχανικής Παραγωγής κατά 6,3% της περιόδου Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2010, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2009, οφείλεται στις παρακάτω μεταβολές των δεικτών των επιμέρους τομέων βιομηχανίας, δηλαδή:

α. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ορυχείων – Λατομείων κατά 10,0%.

β. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Μεταποιητικών Βιομηχανιών κατά 4,8%.

γ. Στη μείωση του Δείκτη Παραγωγής Ηλεκτρισμού κατά 10,0%.

δ. Στη μείωση του Δείκτη Παροχής Νερού κατά 1,8%.

Πηγή : Τα ΝΕΑ online

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Η εξέλιξη της μαζικής παραγωγής


Ο Henry Ford σχεδίασε την πρώτη κινητή γραμμή παραγωγής το 1913 και έφερε επανάσταση στην κατασκευαστική διαδικασία με το Ford Model T. Αυτή η γραμμή παραγωγής στο εργοστάσιο της Ford στο Highland Park του Michigan, έγινε το ορόσημο για τη μαζική παραγωγή σε ολόκληρο τον κόσμο.

Μια απλή ιδέα: Σκοπός του Henry ήταν να παράγει το μεγαλύτερο αριθμό αυτοκινήτων, με το απλούστερο σχέδιο, για το χαμηλότερο δυνατό κόστος. Όταν η ιδιοκτησία αυτοκινήτων περιοριζόταν στους λίγους προνομιούχους, σκοπός του Henry Ford ήταν να "δώσει ρόδες στον κόσμο" παράγοντας ένα προσιτό αυτοκίνητο για το γενικό κοινό.

Πως έφτιαχνε αρχικά αυτοκίνητα ο Ford: Τον πρώτο καιρό, ο Ford κατασκεύαζε αυτοκίνητα όπως όλοι οι άλλοι. Ένα-ένα. Το αυτοκίνητο έμενε στο ίδιο σημείο σε όλη τη διάρκεια της κατασκευής και οι μηχανικοί με τους εργάτες πήγαιναν να πάρουν τα εξαρτήματα και επέστρεφαν στο αυτοκίνητο για να τα συναρμολογήσουν από το σασί και πάνω. Στη συνέχεια, για να επιταχυνθεί η διαδικασία, τοποθετούσαν τα αυτοκίνητα πάνω σε πάγκους, τους οποίους μετακινούσαν από τη μία θέση στην άλλη, με διαφορετικές ομάδες εργατών να εργάζονται σε κάθε θέση. Αλλά και αυτή η μέθοδος δεν ήταν αρκετά γρήγορη, αφού ο Ford χρειαζόταν έμπειρους εργάτες για να συναρμολογήσει το 'χειροποίητο' αυτοκίνητο. Έτσι ο ρυθμός παραγωγής παρέμενε χαμηλός και η τιμή του αυτοκινήτου ήταν υψηλότερη για να καλύπτει το κόστος. Αυτό που χρειαζόταν ήταν η αυτοματοποίηση. Ο Henry και οι μηχανικοί του επινόησαν μηχανές που κατασκεύαζαν μεγάλες ποσότητες των απαραίτητων εξαρτημάτων και μεθόδους συναρμολόγησης των εξαρτημάτων αυτών με την ίδια ταχύτητα που κατασκευάζονταν. Ήταν έτοιμοι για τη μεγάλη τομή.

Αύξηση της παραγωγικότητας: Για να επιτευχθεί ο στόχος του Henry Ford για μαζική κατανάλωση μέσω της μαζικής παραγωγής, έπρεπε να αυξηθεί η παραγωγικότητα. Στο εργοστάσιο του Detroit, στο Michigan, οι εργάτες έμεναν σε συγκεκριμένες θέσεις και το σασί περνούσε από τον έναν στον άλλο μετακινούμενο με ένα γερό σκοινί. Το σασί σταματούσε σε κάθε θέση, για να τοποθετηθούν τα εξαρτήματα, μέχρι τελικά να ολοκληρωθεί.

Εντυπωσιακά αποτελέσματα: Ο Henry Ford βασίστηκε στις αρχές των πρωτοπόρων, όπως ο Elihu Root, ο οποίος επινόησε ένα σύστημα συναρμολόγησης για τον Samuel Colt, το οποίο επιμέριζε τη διαδικασία κατασκευής και έτσι την απλοποιούσε. Ο Henry Ford συνέχισε να πειραματίζεται μέχρι να τελειοποιήσει κάθε πρακτική, κάνοντας τελικά το όραμά του πραγματικότητα. Για να να μειώσει την εξάρτηση από το εξειδικευμένο εργατικό προσωπικό, ο Henry χρησιμοποιούσε ανταλλακτικά, τα οποία μπορούσαν εύκολα να συναρμολογηθούν από ανειδίκευτους εργάτες. Τα πειράματα συνεχίστηκαν με γλίστρες και μεταφορικές ταινίες. Φυσικά, ακόμα και η θέση εργατών και εργαλείων διερευνήθηκε προσεκτικά, ώστε η γραμμή παραγωγής να λειτουργεί όσο το δυνατόν πιο αποδοτικά.

Ένα άθροισμα εξαρτημάτων: Κάθε τμήμα της παραγωγικής διαδικασίας αναλυόταν στα εξαρτήματα που το αποτελούσαν. Δευτερεύουσες γραμμές συναρμολόγησης στήνονταν σε κάθε σημείο μέχρι να δώσει ο Henry το σύνθημα να μετακινηθούν. Έτσι οι ρυθμοί παραγωγής αυξήθηκαν, φτάνοντας μερικές φορές ακόμα και να τετραπλασιαστούν.

Η τελική γραμμή συναρμολόγησης: Το τελικό βήμα ήταν η δημιουργία της κινητής γραμμής τελικής συναρμολόγησης. Ξεκινούσαν με ένα γυμνό σασί, το οποίο μετακινούσαν κατά μήκος της γραμμής, περνώντας από κάθε θέση εργασίας μέχρι να ολοκληρωθεί το αυτοκίνητο, να το πάρει κάποιος και να το οδηγήσει έξω. Ουσιαστικό μέρος της όλης διαδικασίας ήταν ο συγχρονισμός όλων των γραμμών τροφοδοσίας κατά μήκος της γραμμής συναρμολόγησης, ώστε να φτάνουν τα σωστά εξαρτήματα στο σωστό χρόνο.

Δρέποντας τα οφέλη: Αυτός ο συνδυασμός ακρίβειας, συνέχειας και ταχύτητας εισήγαγε στον κόσμο τη μαζική παραγωγή. Στο Highland Park, η παραγωγή του Model T έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ, με ένα ολοκληρωμένο αυτοκίνητο να βγαίνει από τη γραμμή κάθε 10 δευτερόλεπτα, κάθε εργάσιμης ημέρας. Ο Ford μπόρεσε να μειώσει τις τιμές, να διπλασιάσει το κατώτατο ημερομίσθιο στα $5, να παράγει ένα ανώτερο προϊόν και πάλι να βγάζει κέρδος. Την εποχή εκείνη, η Ford παρήγαγε δύο εκατομμύρια Model T το χρόνο, τα οποία πωλούνταν μόλις $260.

Επαναστατική διαδικασία: Το Model T ξεκίνησε μια αστική επανάσταση. Το ημερομίσθιο των $5 και η φιλοσοφία που το έκανε εφικτό ξεκίνησε μια κοινωνική επανάσταση. Η κινητή γραμμή παραγωγής ξεκίνησε μια βιομηχανική επανάσταση.

Πηγή : http://www.ford.gr

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Έρευνα Manpower - Το Facebook προβληματίζει τους Έλληνες εργοδότες

H αποφυγή μείωσης της παραγωγικότητας είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο οι Έλληνες εργοδότες διαθέτουν επίσημες πολιτικές για τη χρήση των social media (Facebook, Twitter, LinkedIn) από τους εργαζομένους τους, σύμφωνα με την έρευνα «Κοινωνικά δίκτυα και επιχειρήσεις - Αξιοποιώντας τη δύναμη των social media», που πραγματοποίησε η Manpower στην Ελλάδα και σε 34 ακόμη χώρες σε όλον τον κόσμο. Από τους 751 Έλληνες εργοδότες, οι οποίοι συμμετείχαν στην έρευνα, μόλις το 10% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι διαθέτουν επίσημες πολιτικές για τη χρήση των social media από τους εργαζομένους τους, ποσοστό το οποίο είναι κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο. Μεταξύ αυτών το 47% δήλωσε ότι το όφελος από την εφαρμογή τους είναι η αποφυγή μείωσης της παραγωγικότητας, το 32% η αποφυγή διαρροής απόρρητων πληροφοριών και το 23% η προστασία της φήμης της εταιρίας. «Τα social media είναι εδώ και οι αλλαγές που επιφέρουν στον τρόπο που ζούμε, εργαζόμαστε και συνεργαζόμαστε είναι ήδη ορατές και θα γίνουν ακόμη εντονότερες. Οι εργοδότες δεν μπορούν και δεν πρέπει να απέχουν. Αντιθέτως, μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέσα από πολιτικές που αντί να περιορίζουν θα απελευθερώνουν τη δυναμική τους» σχολίασε η δρ Βενετία Κουσία, διευθύνουσα σύμβουλος της Manpower στην Ελλάδα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι πολύ μικρό ποσοστό των Ελλήνων εργοδοτών, μόλις 2%, αναφέρει ότι η χρήση των social media από τους εργαζομένους τους είχε αρνητικές επιπτώσεις για τη φήμη της εταιρίας. Το ποσοστό αυτό δεν διαφοροποιείται πολύ σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο, ο οποίος είναι μόλις δύο ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερος (4%).

Τα οφέλη για την επιχείρηση από τη χρήση της κοινωνικής δικτύωσης

Πέρα από τους κινδύνους και τα προβλήματα που οι εργοδότες θεωρούν ότι μπορεί να προέλθουν από τη χρήση των social media, υπάρχουν και τα πιθανά οφέλη. Σύμφωνα με τους συμμετέχοντες στην έρευνα, τα σημαντικότερα από αυτά είναι η ενίσχυση της συνεργασίας και της επικοινωνίας και η συνεχής επαγγελματική ανάπτυξη των εργαζομένων. Ακολουθούν η συμβολή τους στη διαδικασία αξιολόγησης ενός υποψηφίου για πρόσληψη, η προώθηση της καινοτομίας και η διατήρηση επαφής με υπαλλήλους που έχουν αποχωρήσει.

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Λίγα λόγια για την ελληνική βιομηχανία...

Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως το 1884 στον τόπο μας δεν υπήρχε βιομηχανία. Από το 1884 οι κυβερνήσεις άρχισαν να παίρνουν προστατευτικά μέτρα για τα ντόπια βιομηχανικά προϊόντα.Η αύξηση του πληθυσμού και η προσάρτηση από νέα εδάφη ευνόησε την εξέλιξη της βιομηχανίας μας. Από το 1910 ως το 1914 κι έπειτα ήταν η εποχή της άνθησης της βιομηχανίας. Ουσιαστικά η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας αρχίζει μετά το τέλος του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Κατά την τελευταία δεκαετία, πριν από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η ελληνική βιομηχανία σημείωσε πρόοδο, γιατί επιβλήθηκαν απαγορευτικοί δεσμοί στα βιομηχανικά προϊόντα που έρχονταν απ' έξω.Κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου και της κατοχής η βιομηχανία μας έπαθε μεγάλες ζημιές, σχεδόν νεκρώθηκε. Το ξαναζωντάνεμά της άρχισε το 1945 κι άρχισε να βελτιώνεται σταδιακά.

Τώρα λειτουργούν στην Ελλάδα χιλιάδες βιομηχανικές επιχειρήσεις και οι εργάτες που απασχολούνται σε αυτές ανέρχονται σε χιλιάδες. Φυσικά είμαστε ακόμα πολύ πίσω. Το βιομηχανικό μας εισόδημα μόλις αντιπροσωπεύει το 23% του συνολικού εισοδήματος, ενώ στις μεγάλες βιομηχανικές χώρες ξεπερνά το 50%.

Σπουδαιότερη για την Ελλάδα είναι η βιομηχανία της κλωστοϋφαντουργίας, που καλύπτει ένα μεγάλο ποσοστό ολόκληρης της βιομηχανικής μας παραγωγής, αλλά κ αυτή αρχίζει να παρακμάζει σιγά-σιγά. Ύστερα έρχονται η βιομηχανία καπνού, τροφίμων, οι ναυπηγικές, οι οικοδομικές βιομηχανίες, (τούβλα, τσιμέντα κλπ.), οι μεταλλουργικές, οι μηχανουργικές κ.ά. Ελληνικά βιομηχανικά κέντρα είναι η Αθήνα, ο Πειραιάς, η Θεσσαλονίκη η Πάτρα, η Καλαμάτα, ο Βόλος, η Καβάλα, η Βέροια, η Χαλκίδα, το Αίγιο κ.ά.

Στην Ελλάδα δε λείπει ούτε ο φυσικός πλούτος (νερό, λιγνίτης, μέταλλα (αλουμίνιο) κλπ.) ούτε η ικανότητα και η εργατικότητα. Μόνο όταν η Ελλάδα αποκτήσει βαριά και σύγχρονη βιομηχανία, θα παρουσιάσει άνοδο το βιοτικό επίπεδο του λαού. Όταν ιδρυθεί μεγάλη βιομηχανία, θα απασχοληθούν περισσότερα εργατικά χέρια και θα ανακουφιστούν οι λαϊκές μάζες. Θα προκύψουν πολλά οφέλη, όταν ιδρυθούν βιομηχανίες που θα βασίζονται στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου του τόπου μας, γιατί τα πλούσια κοιτάσματά μας (σιδηρομεταλλεύματα, βωξίτης, μόλυβδος, λευκόλιθος, αντιμόνιο, μαγγάνιο, χρωμίτης, μαγνήσιο, νικέλιο κλπ.) θεωρούνται σημαντικά για μεταλλουργικές βιομηχανίες.

Για να επιτύχει όμως η εκβιομηχάνιση της Ελλάδας, χρειάζεται και η εκτέλεση έργων κοινωνικής πρόνοιας και δημόσιας υγείας που να συντελέσουν στη βελτίωση των βιοτικών όρων του λαού μας και στην αύξηση της παραγωγής. Η βιομηχανία παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος (θερμοηλεκτρικά εργοστάσια Αλιβερίου, Πτολεμαΐδας και υδροηλεκτρικά Λούρου, Λάδωνα, Μέγδοβα) αποτελεί σήμερα ένα σημαντικότατο κλάδο βιομηχανίας στο τόπο μας. Έτσι, το φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα, θα συντελέσει στο ν' αναπτυχθούν μεταλλουργικές βιομηχανίες, για την αξιοποίηση του πλουσιότατου υπεδάφους της χώρας μας, καθώς και μηχανολογικές, χημικές κ.ά., αλλά και θα καλυφθεί μεγάλο μέρος από τις ανάγκες της αγροτικής, συγκοινωνιακής και οικιακής οικονομίας.